Asal mula Cangkang Keong

Asal mula Cangkang Keong

           

            Kacaritakeun di jaman baheula sakadang kéong téh tara mawa cangkangna kamana-mana. Mimitina mah kéong cicing dina sayang manuk anu geus teu di tempatan deui na luhureun tangkal.

            Peuting karasa haneut jeung mun beurang karasa tiis kusabab daun-daun tina tangkal nutupan panasna panon poé. Tapi mun musim hujan datang, sayang manuk éta kahujanan, kéong jadi kabaseuhan sarta katirisan.

            Teras bae keong teh pindah ka liang nu aya na tangkal. Mun keur panas, kéong téh moal kapanasan. Komo mun hujan turun, kéong ayeuna mah moal kabaseuhan jeung katirisan deui. “Jigana urang geus nimukeun tempat anu cocok,” cek si kéong na haté.

            Tapi na hiji poé, datang manuk pamatok. Tok.. tok.. tok..  manuk pamatok téh matokan liang nu jadi tempat cicingna éta kéong. Kéong ngarasa kaganggu jeung teu bisa saré.

            Kéong lantas bae keuheul, turun tina liangna sarta ék néangan tempat cicing anu salanjutna. Kéong nimukeun liang na taneuh. Katingalna mah haneut mun peuting datang, cek si kéong. Kéong langsung ngabersihan éta liang jeung mutuskeun ék cicing di jerona. Tapi mun peuting datang, beurit-beurit datang ngagali ti sagala arah ngarusak imah kéong. Lantas baé kéong indit ék néangan imah nu anyar.

            Kéong terus jalan nepi ka sisi laut anu pinuh ku batu karang. “Sela-sela batu karang bisa jadi imah urang nu anyar!!” kéong sorak saking ku bungahna. “Na batu karang urang bisa cicing. Moal kapanasan atawa kahujanan, moal aya deui manuk anu ék matokan ieu batu, sarta beurit moal bisa ngagali liang nembus kana batu karang ieu”, cék si kéong.

            Kéong bisa ngaso ku tenangna, tapi mun cai laut pasang jeung cai éta naék sampé ka luhureun batu karang, si kéong téh ilu kasapu ku ombak. Sakali deui si kéong kudu indit néangan tempat cicing nu anyar.

            Lantas  baé si kéong asup ka jero éta cangkang  kusabab saking capéna néangan imah. Kéong ngarasa haneut jeung bisa saré ngagulungkeun awakna kana cangkang.

            Kéong sadar geus nimu imah anu cocok jeung manehna. “Urang teu perlu deui gancang-gancang balik mun hujan turun, moal kapanasan jeung moal aya nu bisa ngaganggu urang deui. Urang ék ngababawa ieu cangkang kamana baé urang indit.” cek si kéong.

Ega Dwi Insani

XII IPA 3